Φίλοι που φεύγουν
Που χάνονται μια μέρα
Φωνές τη νύχτα
Μακρινές φωνές
Μάνας τρελής στους έρημους δρόμους
Κλάμα παιδιού χωρίς απάντηση
Ερείπια σαν τρυπημένες σάπιες σημαίες.
Εφιάλτες όταν το φως λιγοστεύει τα ξημερώματα.
( μα ποιος με πόνο θα μιλήσει για όλα αυτά; )
Μανόλης Αναγνωστάκης
Τρίτη 1 Μαΐου 2012
καταστροφικό γκρέμισμα του εαυτού η απαραβίαστη μνήμη
στην επιβολή του τέλους
ηττείται ο λόγος αρνείται, θυμώνει, γκρεμίζεται ,κλαίει τρέμει μπροστά στην θέα του ανέλπιδου
