"...Ένας σωστός καλλιτέχνης διαθέτει περισσότερα. Ξέρει πρώτον να δουλεύει τα ονειροπολήματά του έτσι, ώστε να χάνουν τα πολύ προσωπικά στοιχεία που απωθούν τους ξένους και να μπορούν να τα απολάυσουν και οι άλλοι
Ξέρει επίσης να τα μετριάζει, έτσι που να μην προδίδουν εύκολα την προέλευσή τους από πηγές απαγορευμένες. Διαθέτει επιπλέον την αινιγματική ικανότητα να μεταπλάθει ένα ορισμένο υλικό, ώσπου να γίνει πιστό ομοίωμα των φαντασιώσεών του και έπειτα ξέρει να συνδέει με αυτό το προϊόν της ασυνείδητης φαντασίας του τόση αποκόμιση ηδονής, ώστε να υπεραντισταθμίζονται και να αίρονται οι απωθήσεις, τουλάχιστον παροδικά. Αν καταφέρει όλα αυτά, επιτρέπει και στους άλλους να αντλήσουν παρηγοριά και ανακούφιση από τις δικές τους απρόσιτες πηγές ηδονής του ασυνειδήτου τους, κερδίζει την ευγνωμοσύνη και τον θαυμασμό τους και έτσι έχει πετύχει με τη φαντασία του αυτά που μόνο στη φαντασία του είχε καταφέρει : τιμές, δύναμη και την αγάπη των γυναικών."

Φρόυντ

" Σαν πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις. Να μην τις πέρνει ο άνεμος"

Μανόλης Αναγνωστάκης

στη στατικότητα λίγων βημάτων,
ένα δικό μου,
ένα της στροφής του δρόμου,
και ένα του δευτερόλεπτου που θέλησε να πάρει μια απόφαση απόκοσμη,
παντρεύεται η κίνηση την σκέψη

 

"Just remember that the last laugh is on you.

 I mean - what have you got to lose?
You know, you come from nothing - you're going back to nothing.
What have you lost?"

φιου φιιιου..

 

μαμά Παχού

 

**